Historia wsi, parafii i kościoła w Zabartowie:
 Ogólny szkic historyczny dziejów kościołów parafii Zabartowskiej w XIX i XX wieku.

 Kościół parafialny w Zabartowie pod wezwaniem św. Jakuba Większego Apostoła wybudowany został po powstaniu styczniowym w roku 1866. W parafii znajduje się również kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski, jest to świątynia protestancka we wsi Rościmin przyznana parafii w 1957r. Odtworzenie wcześniejszych losów parafii zabartowskiej jest niemożliwe z powodu spalenia się w 1727 r. plebani wraz z wszystkimi dokumentami i opisami. W archiwum parafialnym znajdują się materiały z XIX wieku dotyczące budowy nowego gotyckiego kościoła. Dowiadujemy się z nich, iż kamień węgielny pod budowę obecnego kościoła został położony za księdza proboszcza Antoniego Kineckiego, 23 sierpnia 1865 roku, przez księdza Pawła Marachowskiego – kanonika kapituły kruszwickiej, dziekana i proboszcza ze Ślesina. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonał na mocy upoważnienia ks. kan. dziekan Marachowski. Odbyło się to w 1 niedzielę Adwentu tj. 2 grudnia, roku 1866. Brak informacji o dziejach parafii zabartowskiej w kolejnych latach, aż do 1939 r. spowodowany jest przypuszczalnie ich zaginięciem bądź zniszczeniem podczas I wojny światowej. Podczas II wojny światowej Zabartowo nie miało stałego duszpasterza. Dojeżdżali do parafii księża z pobliskich miasteczek, a mianowicie: – ks. Kamiński z Sępólna – ks. Nieberding – wikariusz z Sępólna – ks. Jeckel z Więcborka – ks. Krimpenfort z Mroczy. W pierwszych trzech latach powojennych opiekę duszpasterską w Zabartowie sprawowali: ks. Edmund .Matz z Mroczy oraz ks. Adam Musiał z Runowa Krajeńskiego. Pod koniec 1945 r. ks. proboszcz Musiał przejął w tutejszej parafii w Sitnie zbór poewangelicki, dokonał jego poświęcenia, czyniąc kościół filialno ­pomocniczym … Pierwszym stałym duszpasterzem powojennym został ks. proboszcz Sylwester Holec, który objął swoje stanowisko z dniem 1 marca 1948 r. W roku 1949 ów proboszcz urządził misje parafialne, które przeprowadzali księża ze Zgromadzenia Misjonarzy św. Rodziny w Górce Klasztornej. Swoją pracę duszpasterską w parafii zabartowskiej ks. proboszcz Holec zakończył 30 listopada 1956 r., gdyż z dniem 1 grudnia 1956r. objął nową placówkę – parafię w Juńcewie k/Domosławka. Natomiast w tym samym dniu (tj. 1 grudnia) pracę duszpasterską w tutejszej parafii podjął ks. Jan Koziński. W 1957 r. przejęto od władz państwowych kościół w Rościminie i przystąpiono do jego remontu. Ów filialny kościół został poświęcony w dniu 15 grudnia 1957r. przez ks. dziekana Czesława Koczorowskiego z Łobżenicy. W październiku 1958r. w parafii Zabartowo oraz kościołach filialnych: w Rościminie i Sitnie przeprowadził wizytację Jego Eminencja ks. kardynał dr Stefan Wyszyński -Prymas Polski. W dniu 1 października 1963 r. pracę duszpasterską w parafii Zabartowo podjął ks. Zygmunt Lepczyński. Z okazji 100-lecia kościoła w Zabartowie – 3 września 1966r. parafianie podarowali nowe żelazne bramy przed głównym wejściem. W 1966 roku w listopadzie wstawiono w kościele: filialnym w Sitnie nowy ołtarz drewniany, natomiast w maju 1967 r. nastąpiło to w filialnym kościele w Rościminie. W kościele w Zabartowie 3 kwietnia 1970 r. został postawiony nowy ołtarz – „twarzą do wiernych”. Ołtarz ów został zdemontowany z kościoła o. Jezuitów i zakupiony dla Zabartowa. Z dniem 30 sierpnia 1970 r. Sitno stało się samodzielną parafią i kościół w Sitnie otrzymał własnego proboszcza w osobie ks. Kajetana Rybackiego. ) Fundatorem dzwonu, który został zamontowany 19 kwietnia 1987r. jest nieżyjący już Edmund Krzesiński, fundusze na ten cel przeznaczyła siostra zmarłego Wiktoria Krzesińska zamieszkała w Zabartowie. Obecnie dzwon ów wisi w nowo postawionej obok kościoła dzwonnicy, Według metrykalnych ksiąg parafialnych można ustalić chronologiczną kolejność duszpasterzy parafii Zabartowo:

Galeria zdjęć Zabartowo 2007 rok: